Milano je drugi najnaseljeniji grad u Italiji i glavni grad Lombardije. Procenjuje se da Milano ima oko 1,3 miliona stanovnika, a da sa okolnim oblastima zajedno ima preko 5 miliona stanovnika. Danas je Milano jedan od svetskih centara mode pored Pariza i Njujorka.
Keltski Insubri su naselili ovu oblast 400. godine pre nove ere. Kada su Rimljani osvojili naselje 222. godine pre nove ere, preimenovali su grad u Mediolanum. Car Dioklecijan je proglasio Milan glavnim gradom Zapadnog Rimskog carstva 286. godine. On je kasnije predao vladavinu nad ovim carstvom caru Maksimijanu koji je odmah počeo da gradi spomenike.
Milano je kasnije bio središte brojnih bitaka i osvajali su ga i Vizigoti i Huni i Ostrogoti. Tek u srednjem veku je postao trgovinski centar, ali je 1162. godine veći deo grada uništen u osvajačkom ratu Frederika I Barbarose.
Od kraja 15. veka, grad je uglavnom bio pod francuskom vlašću. Nakon Bečkog kongresa 1815. godine dodeljen je Austriji, a u posed Italije je dospeo u drugoj polovini 19. veka. Grad je u Drugom svetskom ratu u velikoj meri razoren, ali je obnovljen nakon rata postavši jedno od središta evropske privrede.
Milano je industrijska metropola Italije i važi za jedan od privredno najznačajnijih gradova Evrope. Od oko 200 najvećih preduzeća Italije, skoro polovini je sedište upravo u Milanu. Tu se nalazi većina izdavačkih kuća, reklamnih kampanja, instituta za istraživanje tržišta i trgovačka udruženja zemlje. On je i centar mode i dizajna. a 1910. godine ovde je osnovana fabrika automobila Alfa Romeo, danas deo Fijata.
ZNAMENITOSTI
Milanska katedrala
Najpoznatija i najlepša milanska znamenitost ujedno je i jedna od najvećih crkava na svetu. Katedrala je poznata širom sveta po svom značaju u promociji hrišćanske vere, po svojoj ulozi u zasnivanju katoličke tradicije obožavanja, i divnoj gotičkoj arhitekturi.
Građena od kraja 14. do sredine 19. veka, katedrala u Milanu je jedna od najvećih crkava na svetu, druga po veličini u Italiji i druga po veličini gotička katedrala na svetu, posle katedrale u Sevilji, Španija.
Krov je otvoren za posete turista (uz naknadu), što omogućava da se izbliza vide mnoge izvanredne skulpture koje su tu smeštene. Zgrada je izgrađena od cigala, a fasada joj je pokrivena belim mermerom. Osnova je u obliku latinskog krsta i deli crkvu na 5 brodova, koji su razdvojeni sa 40 stubova. Prvo je izgrađen istočni deo sa apsidom, koji ima najviše gotičkih karakteristika. Radovi na zapadnoj fasdadi su započeti oko 1650., a završeni tek u 19. veku, tako da ova fasada ima više klasičnih nego gotičkih karakteristika. Izgradnja kupole počela je krajem 15. veka, a završena je izgradnjom tornja nad kupolom u 18. veku.
Pesma Đovanija D’ancija iz 1934. “O mia bela Madonina” o zlatnoj statui Madone na tornju je i danas nezvanična himna Milana, koju pevaju i navijači FK Milan.
Većina ljudi koji govore milanskim dijalektom, zbog vekova koji su protekli dok je katedrala izgrađena, koriste izraz „gradnja katedrale“ kad hoće da okarakterišu neki zadatak koji je previše složen, dugo traje ili ga je nemoguće završiti.
Napoleon Bonaparta je krunisan za kralja Italije u ovoj katedrali. Oko 5 miliona ljudi poseti ovu katedralu svake godine. Radnim danom Duomo poseti oko 10,000 ljudi, dok je vikendom poseta znatno veća od 20 do 25 hiljada ljudi.
Crkva Santa Marija dela Gracije
Druga najpopularnija crkva u Milanu jeste gotička renesansna crkva Santa Marija dela Gracije iz 15. veka. Crkva je izgrađena po nalogu Frančeska I Sforca. U početku je to bila mala kapela za molitvu u kojoj se čuvala ikona Bogorodice. Vinčenco Bandelo, starešina manastira, dobio je dozvolu da prepravi prvobitnu građevinu i čitavo zdanje proširi. Izgradnja šesnaestostrane osnove na kojoj počiva kupola sa 32 dvodelna prozora poverena je Đovaniju Antoniju Amadeu, italijanskom skulptoru, arhitekti i inžinjeru.
Tajna večera je slika koja se nalazi na zidu trpezarije manastira. Sliku je od Leonarda da Vinčija, koji je tada bio dvorski umetnik, naručio Ludoviko Sforca. Rađena je u periodu od 1494. i 1498 godine. Ova slika je oduvek priznavana kao prvi klasični izraz ideala slikarstva visoke renesanse. Slika je visoka 4,6 metara, a dugačka 8,8 metara, baš kako je Ludoviko i zahtevao.
Tokom Drugog svetskog rata, prilikom anglo-američkog bombardovanja Italije crkva i ceo manastirski kompleks bili su značajno oštećeni. U noći između 15. i 16. avgusta, avijacija je prilikom bombardovanja srušila veći deo crkve i trpezarije. Severni zid na kome se nalazi Tajna večera nije srušen zahvaljujući vrećama sa peskom koje su štitile fresku. Ipak, freska je oštećena, te se dugo radilo na njenoj restauraciji kako bi se popravilo stanje i kako bi se ona konzervirala.
Crkva je uvrštena na UNESKO-vu listu svetskih baština, zajedno sa freskom.
Dvorac Sforca
Ovaj milanski dvorac je impresivno zdanje, čijinajstariji delovi potiču iz 14. veka.
Dvorac Sforca nosi ime vladarske dinastije Sforca, ali izgradnju su pokrenuli njihovi prethodnici, Viskontiji i to u drugoj polovini 14. veka. Tek kada se Bjanka Maria, ćerka Filipa Maria, udala za vojskovođu Frančeska Sforcu, dvorac prelazi u ruke Sforci.
Poseban trag na dvorac ostavio je Ludoviko Maria Sforca, koji je za rad na dvorcu angažovao brojne poznate umetnike, među kojima je Leonardo da Vinči, čija se dela mogu videti u sali Delle Asse.
Kasnije je dvorac postao središte brojnih bitki, koristio se u vojne svrhe pa je bio poprilično zapušten i oštećen. Krajem 19. veka počinje temeljna obnova po uzoru na izvoren nacrte i s vremenom dvorac Sforca postaje jedan od milanskih turističkih bisera.
Dvorac Sforca
Milanska Skala
Milanska skala, često samo La Skala je čuvena operska kuća u Milanu. Nalazi se na istoimenom trgu. U ovom teatru ima mesta za nešto više od 2.000 gledalaca.
Neoklasična zgrada pozorišta izgrađena je po projektu Đuzepea Permarinija u periodu između 1776. i 1778. godine na mestu nekadašnje crkve Santa Marija dela Skala. Po toj crkvi ime je dobilo novo pozorište. Teatar je otvoren 3. avgusta 1778. Prva izvedana opera bila je opera Antonija Salijerija Europa riconosciuta.
Operska sezona u Milanskoj skali tradicionalno počinje 7. decembra, na dan Svetog Ambrozija, zaštitnika Milana.
HRANA I PIĆE
Milanska kuhinja se nikako ne zasniva samo na pasti, špagetama, pici ili lazanji, napotiv mnoga jela u svom sastavu uopšte nemaju testeninu, već se uglavnom baziraju na rižotu, mesu i mlečnim proizvodima. Najpoznatija lokalna jela koja u ovom gradu možete probati su: Cotoletta alla Milanese, Risotto alla Milanese i Ossobuco.
- Cotoletta alla Milanese – zajedno sa bečkim odreskom ušao je u svetsku gastronomsku baštinu. Ovo je teleći kotlet, debljine 1-2 cm , odnosno kolika mu je kost. Ne valja se u brašno, već direktno u jaje i mrvice. Prži se u pročišćenom maslacu što mu daje poseban, izuzetan ukus.
- Risotto alla Milanese – milanski rižoto je jelo koje se poslužuje kao predjelo. Milanski rižoto se priprema sa šafranom zbog kojeg ima jaku žutu boju.
- Ossobuco – jelo koje se tradicionalno služi uz milanski rižoto. Bukvalan prevod jela predstavlja kost sa rupom, međutim radi se o telećoj kolenici isečenoj na tračiče, a poseban ukus jelu daje koštana srž iz sredine kosti.
U svakom baru posle 18h će vas pitati: Aperitivo? Aperitivo je postao deo milanske kuture, a sinonim je za piće uz uglavom razgovor sa prijateljima ili kolegama nakon posla.
Neki od najistaknutijih restorana su Enrico Bartolini, VUN Andrea Aprea, Sikelaia, međutim to su restorani za koje ćete morati da odvojite malo veću sumu novca za obrok.
Ako ste ipak za jeftiniju varijantnu, onda su za vas Bele Ristorante, Sapori Stellari, Neta.
MUZEJI I GALERIJE
Između dve poznate milanske znamenitosti, Katedrale i Skale, smeštena je galerije Vittorio Emanuele II. Kada je prolaz sagrađen krajem 19, veka, bio je najveći šoping prolaz u Evropi sa kupolom visokom 48 metara. Danas predstavlja klasičan primer moderne arhitekture Italije. Prostor galerije je iskorišćen i za postavljanje spomenika poznatim Italijanima, među kojima su Dante Aligijeri i Leonardo da Vinči. Naravno tu su i prodavnice prestižnih modnih kuća, kao što su Prada i Luj Viton, ali i specijalizovane prodavnice kao što su Tod’s i Borsalino.
Ako volite muzeje, treba da posetite i Poldi-Pecoli muzej u kom se nalaze slike Botičelija, Mantenje, Gvardija i mnogih drugih. U tom muzeju se nalazi i zbirka tekstilnih tapiserija i persijskih tepiha.
Takođe, ne zaboravite da posetite i Nacionalni muzej nauke i tehnolgije Leonarda da Vinčija, u kom se sem Leonardovih izuma nalaze i izumi Njutna, Galileja i Volte. A takođe, pri poseti Milana, posetite i Muzej arheologije.
Iako turistički nije toliko zanimljiv kao možda Rim, Venecija ili Firenca, Milano je grad koji svakako ne treba da zaobiđete i koji treba da stavite na spisak svojih putovanja. Makar zbog veličanstvene katedrale koja dominira celim gradom.
Za ljubitelje mode, Milano će svakako biti raj, potovog za vreme trajanja Milanske nedelje mode.
Takođe, ukusna hrana, a najviše prijatnost i druželjubivost ljudi će vas naterati da poželite da ga posetite više od jednog puta.
0
Leave a Reply